Category : บันทึกท่านจันทร์

นครนายก ป้องปกปฐพี ด้วยดงพงพี ภูเขาเงางาม นครใกล้กรุง หยุดยุ่งทุกยาม อารมณ์อาราม โอบเอื้อ อารี (คนล้าหลังอยู่เมือง คนรุ่งเรืองอยู่ป่า) วันนี้เป็นวันที่สามแห่งการนำพา ผู้ใฝ่ธรรมสี่สิบชีวิตปฏิบัติธรรม แม้ข้าพเจ้าจะเป็นผู้นำพาปฏิบัติ แต่ก็ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆจากทุกท่าน ผู้มีความสนใจในการฟังธรรมยิ่งนัก ข้าพเจ้าต้องเทศน์เช้าสายบ่ายค่ำ ถือเป็นการเพื่มความรับผิดชอบด้วย การพัฒนาตนเองผ่านการทำงาน ที่เป็นกุศลธรรมฉันทะเพื่อผู้อื่นนั้น เป็นโอกาสทองของชีวิตโดยแท้จริง วันนี้เป็นวันสุดท้ายแห่งการบำเพ็ญ ข้าพเจ้าขอฝากผลบุญเผื่อแผ่แบ่งปัน แด่ทุกท่านผู้ปฏิบัติธรรมโดยตลอด รวมถึงท่านผู้ร่วมอนุโมทนาสาธุด้วย วันพุธ ๕ มีนาคม ๒๕๕๗ เวลา ๐๕.๔๐ น. วังรี รีสอร์ท อ.เมือง จ.นครนายก ประเทศไทย (ภาพโดย ณัฐวุฒิ เกิดสุภาพ)

วังรี รีสอร์ท จังหวัดนครนายก วันจันทร์ ๓ มีนาคม ๒๕๕๗ ผ่านไปด้วยดีกับการนำพาผู้ใฝ่บุญ จำนวนสี่สิบชีวิตถือศีลแปด อายุน้อยสุดเด็กชายอายุสิบสอง มากสุดแม่ชีอายุแปดสิบสาม เราเทศน์สามรอบ เช้าบ่ายค่ำ ตอนค่ำเราทำความรู้จักทุกคน บรรยากาศเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว การทำความคุ้นเคยกันตามสมควร ไม่ใช่มุ่งแต่จะแสดงธรรมอย่างเดียว ช่วยให้เกิดความใกล้ชิดทางจิตใจ เราเลือกจะคุยเป็นส่วนรวมมากกว่าส่วนตัว ไม่ต้องการรู้จักละเอียดนักเพื่อรักษาความเป็นส่วนตัวของทุกคน การใช้รีสอร์ทเป็นที่ปฏิบัติธรรมช่วยให้คิดถึงสภาพวัดในวันนี้ วัดน่าจะสร้างสภาพแวดล้อมให้สดชื่นรื่นรมย์สำหรับปฏิบัติธรรม น่าคิดเพิ่มด้วยว่าทุกวันนี้ “คนล้าสมัยอยู่เมือง คนรุ่งเรืองอยู่ป่า” และการอยู่ป่าเริ่มจะต้องเป็นที่ซื้อหาด้วยราคาแพงกว่าเมืองแล้ว

วันนี้คุยกับคุณเทียนพุทธ (ชูศักดิ์ วารีสระ) ผู้อำนวยการเอฟเอ็มทีวี เคยทำงานองค์การโทรศัพท์มานาน เขาอยู่ในห้องแอร์มีเครื่องมือทันสมัย ตอนแรกนึกว่าตนโชคดี ทำงานสบาย ต่อมาเป็นโรคมะเร็ง วันนี้ยังบำบัดอยู่ เขาสรุปให้ฟังอย่างชัดเจนว่า “โดยจริงแล้วแอร์เขาติดให้เครื่อง มิได้ติดให้คน” ได้จากสวนบุญผักพืช คลองสิบสาม

บนเครื่องบินนกแอร์ เราได้นั่งแถวหน้าขวาสุด เลขาฯหนุ่มของเรานั่งกลาง มีชายวัยสี่สิบคนหนึ่งนั่งซ้าย เขามีท่าทีทักทายยิ้มแย้มกับเรา ยกมือไหว้ทุกครั้งที่พูดกับเรา ทราบต่อมาว่าเป็นตำรวจที่ตรัง ขณะเราพูดคุยกับเขาข้ามเลขาฯอยู่นั้น เรามีความรู้สึกเกรงใจเลขาฯที่ไปกับเรา จึงแนะนำเลขาฯให้ตำรวจหนุ่มได้รู้จัก หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ได้พูดคุยกัน โดยไม่ต้องมีการ “คุยข้ามคน” อีกเลย เลขาฯที่เดินทางไปกับเราเป็นครั้งคราว ช่วยงานได้ดีมาก ภาพดีๆมาจากเขา ช่วยรับโทรศัพท์แทนเราได้เป็นอย่างดี ช่วยขับรถไปลาดหลุมแก้ว ไปดอนเมือง กลับจากดอนเมืองไปนวมินทร์ กลับบ้าน และลงรายละเอียดเครื่องมือบันทึกเสียง โดยปกติเขาทำงานที่ธนาคารแห่งหนึ่ง คราวนี้ลางานสองวันไปกับเราที่พัทลุง ขอขอบคุณพ่อลูกสอง คนอยุธยา นามว่า ณัฐวุฒิ เกิดสุภาพ (หนึ่งในกรรมการมูลนิธิเพื่อนช่วยเพื่อน)

สนามบินตรัง ญาติธรรมไปส่งหลายราย เรากับเลขาฯณัฐวุฒิเข้าด้านใน พบคุณกลศเจ้าเก่าตรงรี่มาทักทาย พูดว่าพาแม่มาตรังเพื่อมีเวลากับแม่ จะให้แม่มากราบเรา บอกว่าไม่ต้อง เดี๋ยวเราจะเดินไปหาแม่ของกลศเอง กลศไม่ยอม บอกว่าจะให้แม่มาหา กลศเดินไปที่แม่-เราเดินไปที่กลศ ทักทายแม่เปรมของกลศทันทีทันใด ท่านดีใจจนออกนอกหน้า เราก็ดีใจ เราเป็นพระ เดินไปหาโยมได้ไม่ผิด ทำไมจะต้องรอให้โยมมาหาพระเล่า

พี่น้องมุสลิมกลุ่มหนึ่งประมาณ ๑๐๐ คน นิมนต์ท่านจันทร์และคณะไปบรรยายให้ฟัง ที่มัสยิดมลายู ใกล้สถานีดาวเทียมไทยคม ทางเข้าดาราวีดีโอ ก่อนถึงสถานีตำรวจคูบางหลวง ริมคองพระอุดม อำเภอลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี โดยท่านจันทร์ จะพูดเรื่องธรรมะกับชีวิตคนทุกศาสนา หลังจากนั้นทีมงานของหมอระวี มาศฉมาดล จะพูดเรื่อง ที่เกี่ยวข้องกับพลังงานไทย เริ่มงานสิบโมงเช้า จนถึง สิบห้านาฬิกา วันพฤหัสบดี ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗ โทรถาม “บังสมใจ” ๐๘๑๘๒๐๒๓๕๗

ออกจากศูนย์ทันตกรรมทันสมัยมาก เดินไปที่ป้ายรถเมล์ ถามสายไปอ้อมน้อย จากชายคนหนึ่งที่ส่งยิ้มทักทายเราแรกพบ เขาบอกว่าไม่แนะนำให้นั่งรถเมล์ไกลและติด ควรจะนั่งแท็กซี่ บัดดลก็มีรถสาย๑๓๖มาถึง เห็นป้ายหมอชิต๒ เราขึ้นรถเมล์ฉับพลันทันที ถึงหมอชิต๒ ต่อรถเมล์สาย ๑๗๐สู่อ้อมน้อย เรามีชีวิตอิสระดีแท้เทียว มีทางเลือกมากมาย

รถเมล์สาย ๑๕๖นวมินทร์-ลาดพร้าว แล้วนั่งต่อสาย ๕๑๔ ลาดพร้าว-รัชดา รถติดมากมิใช่เพราะรถติดเป็นปัญหา แต่เพราะเราไม่ได้เผื่อเวลาไว้ให้มากพอ นัดทันตแพทย์เที่ยงครึ่งอาจเฉียดฉิว ส่งข้อความให้หมอทราบแล้วว่าอยู่ไหน ต้องโทรไปรายงานให้หมอทราบด้วย การรักษาเวลาให้กันและกันเป็นเรื่องดี

ใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้าง.. อาจารย์เกียรติวรรณ อมาตยกุล เล่าว่าภรรยาของท่านคือ ครูกบ หรืออาจารย์รัชนี อมาตยกุล ผู้จัดการโรงเรียนอมาตยกุล เคยใช้โทรศัพท์มือถือตั้งแต่สมัยท่อนซุง มักมีปัญหาปวดหัวโดยไม่ทราบสาเหตุ พอไปต่างประเทศไม่ใช้โทรศัพท์มือถือ อาการปวดหัวหายไปเป็นปลิดทิ้งเลย จึงลิกใช้โทรศัพท์มือถือมานานแล้ว อาการปวดหัวที่เคยเป็นไม่กลับมาเลย ครูกบจำเบอร์โทรศัพท์ได้เป็นจำนวนมาก หรือเพราะสมองดีจากการไม่ใช้มือถือ

คิดดีไม่เท่าก้าวก่อน ก้าวก่อนไม่สู้ก้าวยาว ก้าวยาวสู้ก้าวเร็วไม่ได้ ก้าวเร็วเท่าไรก็ไม่เท่าการวิ่ง วิ่งเร็วแค่ไหนสู้คนที่เดินไม่หยุดไม่ไดั ภาพจากพนมเปญ ข้อความจากหนุ่มเมืองจันท์